فرصت بندگی...

رسیدم : کدام راه نزدیکتر است؟
گفت : به کجا ؟
گفتم : به خلوتگه دوست !
گفت : تو مگر فاصله ای می بینی
 بین دل و آنکس که دلت
 منزل اوست ...!!
 سلام بر تو!سلام بر تو ای
بزرگ‌ترین ماه خدا،
سلام بر تو که چه بسیار
 گنهان را از پرونده‌ی
 ما زدوده‌ای و چه عیب‌ها
که بر ما پوشانده‌ای...
راستی چه لذت بخش است هنگامی که
چشم‌ها در خواب، دنیا آرام و صداها خاموش است،
انسان درخلوتی دلخواه اعمال خود را در نظر مجسم کند و به گذشته‌ی خویش ژرف بنگرد و آنگاه لطف و رحمت حق را در هر قدم و پرده‌پوشی او را در هر نفس در نظر آورد و...
 و آن وقت عاشقانه بنالد و شرمسارانه با خدا مناجات کند و از او آمرزش طلبد. چه نشاط ‌انگیز است که سحرگاهان به یاد حق از بستر گرم برخیزد و با توجه دعا بخواند و با آفریدگار خویش نجوا کند... و دور از چشم اغیار، در خلوتی خاموش با خدای خود دمساز گردد، بگرید، بنالد و سر بر آستان شکوه او بساید...
رمضان ماه پاک خدا آمده با نور...و من روزه خواهم گرفت و نماز خواهم خواند و پرواز خواهم کرد و در بی نهایت آسمان خدا را خواهم دید و از او فرصت بندگی می خواهم...
خدایا مرا دریاب بدجور دلم هوای تورا دارد...